Как самурай стал союзником Прометея: Японо-кавказская смычка в годы русско-японской войны (1904-1905)

Георгий Мамулиа

[tekst pierwotnie opublikowano w:/текст первоначально 
опубликован в:
 "Nowy Prometeusz" nr 3, grudzień 2012, ss. 127-159]

Русско-японская война совпала по времени и дала мощный импульс революции 1905 г., потрясшей до основания казавшиеся доселе незыблемыми основы Российской империи. Будучи непосредственной предшественницей февральских событий 1917 г., революция 1905 г., по сути дела, привела в движениe те силы, которые десять с лишним лет спустя покончили с самодержавием, дав народам бывшей империи исторический шанс самим избрать свою судьбу.

ПОЛНЫЙ ТЕКСТ СТАТЬИ В PDF

Szanghajska Organizacja Współpracy i polityka Chin w Azji Środkowej

Konrad Zasztowt

[niniejszy tekst pierwotnie opublikowany został w:
"Nowy Prometeusz" nr 3, grudzień 2012, ss. 43-49]

Koniec minionej dekady i początek obecnej to okres znacznego wzrostu wpływów Chin w Azji Środkowej. Proces ten wiąże się ze zmniejszeniem znaczenia innych graczy w regionie: Rosji, Stanów Zjednoczonych i państw europejskich. Dla rządu chińskiego Azja Środkowa pozostaje ważna w aspekcie gospodarczym, politycznym, a także ze względów bezpieczeństwa. Wspólnie z Rosją i czterema spośród pięciu republik Azji Środkowej Chiny współtworzą Szanghajską Organizację Współpracy (SOW).

PEŁEN TEKST ARTYKUŁU W PDF

Stanisław Korwin-Pawłowski w służbie idei prometejskiej

Ireneusz Piotr Maj

[niniejszy tekst pierwotnie opublikowany został w:
"Nowy Prometeusz" nr 3, grudzień 2012, ss. 75-84]

Stanisław Korwin-Pawłowski urodził się w 1889 r. w Witebsku1. Zainteresowania orientalistyczne odziedziczył po swoich rodzicach. Aleksander i Michalina Korwin-Pawłowscy osiedlili się w guberni witebskiej, gdzie stworzyli typową, zasymilowaną ze środowiskiem rosyjskiej inteligencji rodzinną polską enklawę. Aleksander Korwin-Pawłowski – inżynier mechanik zatrudniony na kolei Dynebursko-Witebskiej utrzymywał przyjazne stosunki zarówno z polskimi działaczami niepodległościowymi, jak i wysokiej rangi carskimi urzędnikami. Pokrewieństwo matki Michaliny z Jakubowskich Pawłowskiej wiązało Stanisława z polskimi Tatarami.

PEŁEN TEKST ARTYKUŁU W PDF

Islam a sekularyzm w postsowieckim Azerbejdżanie: wewnętrzna walka o narodową i kulturową tożsamość

Anar Ibrahimow

[niniejszy tekst pierwotnie opublikowany został w:
"Nowy Prometeusz" nr 3, grudzień 2012, ss. 53-59]

Azerbejdżańska Republika Demokratyczna (ARD)1 w latach 1918-20 była pierwszym krajem, w którym kultura muzułmańska na poziomie państwowo-politycznym doświadczyła sekularyzmu, jako struktury mającej na celu zapobieganie wpływowi religii, myśli religijnej i tradycji religijnej na politykę, a nie jako nowoczesnej wiary promowanej przez niektórych przywódców politycznych, pragnących stworzyć alternatywę wobec islamu. Równocześnie było to pierwsze takie muzułmańskie doświadczenie w realizacji europejskiego modelu państwa narodowego.

PEŁEN TEKST ARTYKUŁU W PDF

Из жизни постсоветских мусульман в России (по материалам прессы) Часть I

Салават Исхаков

[tekst pierwotnie opublikowano w://текст первоначально был 
опубликован в: "Nowy Prometeusz" nr 3, grudzień 2012, ss. 25-38]

С распадом СССР в условиях посткоммунистической России в обществе резко вырос интерес к своему прошлому, к своим корням, к тем болевым точкам, которые имелись в истории того или иного народа, в его духовной культуре. «Отлучение» в советский период мусульманских народов от их истории, культуры, религии иско-ренение чувства национальной гордости за те или иные выдающиеся деяния предков и т.п. в результате привели к тому, что были высказаны самые резкие оценки в отношении советского наследия.

ПОЛНЫЙ ТЕКСТ СТАТЬИ В PDF

Wołodymyr Komar, „Концепція прометеїзму в політиці Польщі (1921-1939 pp.)”, Iwanofrankowsk 2011

Jan Pisuliński

[niniejszy tekst pierwotnie opublikowany został w:
"Nowy Prometeusz" nr 3, grudzień 2012, ss. 171-174]

Od opublikowania monografii Sergiusza Mikulicza o prometeizmie w polityce II Rzeczypospolitej minęło już ponad 40 lat. Pomimo ustania ograniczeń cenzuralnych do tej pory nie otrzymaliśmy nowej, rzetelnej pracy poświęconej prometeizmowi. Polskich historyków wyprzedził na tym polu badacz z Przykarpackiego Narodowego Uniwersytetu im. Wasyla Stefanyka w Iwano-Frankiwsku, Wołodymyr Komar.

PEŁEN TEKST ARTYKUŁU W PDF

Deklaracja programowa Polskiej Grupy „Prometeusza” w Londynie z 19 marca 1951 r.

Marek Kornat

[niniejszy tekst pierwotnie opublikowany został w:
"Nowy Prometeusz" nr 3, grudzień 2012, ss. 163-170]

Czy w ogóle można mówić o prometeizmie po II wojnie światowej? Czy inicjatywy na tym polu – w sferze polskiej myśli politycznej – rozpatrywać jako nową jakość, czy też raczej kontynuację idei prometejskiej sprzed 1939 roku? Czy pojawienie się nowych narodów zniewolonych przez Sowietów zmieniało charakter całej koncepcji? Pytania te wymagałyby osobnej refleksji – na którą nie będzie tu miejsca.

PEŁEN TEKST ARTYKUŁU W PDF

Prometeista wśród pracowników MSZ? Zygmunt Mostowski na placówce konsularnej w Tbilisi (1926-1931) i „słówko” o warunkach pracy polskich dyplomatów w ZSRR

Marcin Kruszyński

[niniejszy tekst pierwotnie opublikowany został w:
"Nowy Prometeusz", nr 3, grudzień 2012, ss. 109-122]

Pomimo różnych więzi łączących Polaków z Kaukazem, a szczególnie z Gruzją1, nie udało się objąć tego obszaru zasięgiem oddziaływania traktatu ryskiego z 18 marca 1921 r.2. Problem uregulowania relacji z zajętymi przez Rosję Radziecką republikami kaukaskimi3 (czy raczej nie zapomnienia o nich?) zaliczam do istotnych zadań leżących przed ówczesnym polskim Ministerstwem Spraw Zagranicznych (MSZ)4. Chociaż tutaj, może jak nigdzie indziej, dał o sobie znać dylemat, moralny i polityczny zarazem: wierność czy elastyczność prezentowanych postaw. A dokładniej, solidarność ze zniewolonymi przez Moskwę tamtejszymi narodami kontra twarde realia stosunków geopolitycznych, nakazujące dyplomatom na Wierzbowej przede wszystkim układanie poprawnych kontaktów z Kremlem.

PEŁEN TEKST ARTYKUŁU W PDF

Украинский конституционный выбор

Юрий Рубан

[tekst pierwotnie opublikowano w://текст первоначально был 
опубликован в: "Nowy Prometeusz" nr 3, grudzień 2012, ss. 11-20]

Теме конституционной реформы посвящается сравнительно немного публикаций в украинских СМИ. Ни несколько Указов Президента Украины,ни упоминания о реформе в президентских обращениях к парламенту, ни состоявшееся заседание, назначенной тем же Президентом В. Януковичем Конституционной Ассамблеи, не активизировали тему в публичном пространстве.

ПОЛНЫЙ ТЕКСТ СТАТЬИ В PDF

Between East and West: Gaiaz Iskhaki and Gabdulkhai Kurbangaliev

Hiroaki Kuromiya and Andrzej Pepłoński

[tekst pierwotnie opublikowany w://text originally published in:
"Nowy Prometeusz nr 3, grudzień 2012 r., ss. 89-105]

The Muslim population in the Soviet Union was sizable. According to the 1937 census, the only Soviet census taken under Stalin that surveyed the faith of the Soviet population, there were more than eight million (to be exact 8,256,550) Muslims (Magometane). They accounted for approximately 8.4 percent of the surveyed population of 98.4 million adults, or the second largest religious group after Christians (of  all denominations), far larger than all other groups of believers (Jews, Buddhists, and others).1 Muslims resided all over the country, with concentrations in Central Asia, the Idel-Ural (Volga-Ural) region, and the Northern Caucasus.

FULL TEXT OF THE ARTICLE IN PDF