Neo-Wahhabism as a Military Threat to the Caucasus Regional Security in the 21st Century

Vakhtang Maisaia

[article originally published in: "Nowy Prometeusz" nr 11, 
czerwiec 2018, ss. 11-22]

As it is known, Wahhabism (al-Wahhabiya) was created in Saudi Arabia by Muhammad Ibn Abd Al-Wahhab – the Muslim Sunni theologian, who lived in the XVIII century in Saudi Arabia. It became the official ideology of this country. Over the past several decades the main and most important aim for them has been, and still is, to spread their religious ideology as far as it is possible. They have spent more than 89 billion dollars on this over a two decade period of time. In comparison Soviet Russia spent 7 billion dollars on spreading communism during more than 7 decades. Saudi Arabia doesn’t focus only on the countries where all kinds of Islam dominates, but also on the regions where there is political instability and poverty in general. An example is the North Caucasus, where in the early 1990s sheikhs, emissaries and preachers from Arabic countries tried to spread Islam across the whole region taking advantage of its unstable political situation. They wanted to create an Islamic state – an Islamic Caliphate “from sea to sea”.

FULL TEXT OF THE INTERVIEW IN PDF

Białoruska Komisja Wojskowa w świetle materiałów przechowywanych w Fondzie Trofiejnym w Moskwie

Joanna Gierowska-Kałłaur

[niniejszy tekst pierwotnie opublikowany został w: 
"Nowy Prometeusz" nr 11, czerwiec 2018, ss. 129-242]

Problem powstania i funkcjonowania Białoruskiej Komisji Wojskowej (BKW) obrósł nalotem niepotrzebnych mitów, co jest nie tylko skutkiem niewielkiej ilości zachowanego materiału źródłowego, ale również skutkiem uprawiania przez lata rozmaitych, rozbieżnych polityk historycznych. Większość polskich historyków opiera swą wiedzę na enuncjacjach prasowych i komunikatach, część na materiałach przechowywanych w Centralnym Archiwum Wojskowym w Rembertowie, które nie zostały ewakuowane z miasta we wrześniu 1939 r. i wskutek znanych wydarzeń – koniec końców znalazły się w Fondzie Trofiejnym w Moskwie.

PEŁEN TEKST ARTYKUŁU W PDF

Белорусская «не»зависимость (Białoruska «nie» zależność)

Денис Буконкин

[текст первоначально опубликован в: 
"Nowy Prometeusz" nr 11, czerwiec 2018, ss. 23-32]

В Беларуси сложилась ситуация, когда обществом востребована «охранительная» модель политики, направленная на максимальное сохранение существующего «status quo». При этом, стремление к отрицанию изменений стало своеобразной «не»зависимостью, определяющей как внутреннюю, так и внешнюю политику страны, которая по прежнему противостоит осознанию себя в качестве постколониальной формации. Именно этот момент обусловил отсутствие активных попыток со стороны белорусской власти по встраиванию страны в европейский контекст, поскольку наиболее востребованной была модель реконструирования советской действительности.

ПОЛНЫЙ ТЕКСТ СТАТЬИ В PDF

The origins, course and consequences of an intelligence operation held in the Georgian Soviet Socialist Republic, organised by Offi ce No. 2 of the Second Department of Main Staff of the Polish Armed Forces and Georgian Military Organisation in 1930

Grzegorz Gilewski

[article originally published in: "Nowy Prometeusz" nr 11, 
czerwiec 2018, ss. 63-86]

Georgian emigrants, who in June 1931 began to read the fifteenth edition of the monthly journal “Brdzolis Chma” (Echo of the Battle), the social democrats’ official body, encountered an unclear picture of a young man wearing a white shirt with a tie and a dark jacket on page 4. The photograph was an illustration of a short reminiscence by one of them: And today in front of my eyes stands, as if he were real, a handsome and broad-shouldered Artimon, smiling at me from beneath his manly moustache. As if it was yesterday when I saw him off to the fatherland, walking proudly towards the battlefield. A year has passed – exceptionally hard, full of grief and lament for the Georgian nation.

FULL TEXT OF THE ARTICLE IN PDF

Czy Federacja Rosyjska to pozorny gwarant bezpieczeństwa Armenii?

Jarosław Kardaś

[niniejszy tekst pierwotnie opublikowany został w: 
"Nowy Prometeusz" nr 11, czerwiec 2018, ss. 33-46]

W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy działania podejmowane w ostatnich latach przez Federację Rosyjską, pozwalają nadal określać ją mianem realnego sojusznika Armenii na Kaukazie Południowym. W tekście postawiono hipotezę badawczą, iż Federację Rosyjską można określić tylko pozornym sojusznikiem Armenii, ponieważ podczas tzw. wojny czterodniowej w Górskim Karabachu nie zdecydowała się na polityczne oraz militarne wsparcie państwa rządzonego przez Serża Sarkisjana. W artykule posłużono się głównie metodą decyzyjną (została wykorzystana w ujęciu działań podejmowanych przez Lewona Ter-Petrosjana, Roberta Koczariana, Serża Sarkisjana i Władimira Putina w czasie pełnienia funkcji prezydenta) oraz historyczno-genetyczną (która została wykorzystana przy wskazaniu wydarzeń historycznych, głównie z lat 90. XX w., które miały duży wpływ na formułowanie strategii bezpieczeństwa Armenii, od momentu uzyskania przez to państwo niepodległości).

PEŁEN TEKST ARTYKUŁU W PDF

Архивные находки по прометеизму: документы о Совете Кавказской Конфедерации. Июль – ноябрь 1941 года

Салават Исхаков

[текст первоначально опубликован в: "Nowy Prometeusz" nr 11, 
czerwiec 2018, ss. 87-106]

Прометеевское движение, возникшее в Европе в 1920-е — 1930-е годы, объединило в своих рядах многих известных исторических деятелей, вынужденных эмигрировать после прихода к власти большевиков в России, и оставило неповторимый след как в истории предвоенной Европы, так и в истории разных народов, их борьбы за свои идеалы. В современной Польше прометеевское движение является одной из важных научных тем, которой уделяется большое внимание польских ученых. Однако вне Польши по-прежнему господствуют ошибочные и устарелые, как правило, представления о прометеевском движении и его организациях.

ПОЛНЫЙ ТЕКСТ СТАТЬИ В PDF

Mieszane sztuki walki w Rosji

Jakub Ignaczak

[niniejszy tekst pierwotnie opublikowany został w: 
"Nowy Prometeusz" nr 11, czerwiec 2018, ss. 47-62]

Sztuki i sporty walki istniały na świecie od zarania ludzkości. Każdy kraj i każdy naród posiada swoją unikalną sztukę walki, która jest częścią jego kultury. Większość znanych nam sztuk walki została stworzona w warunkach wojny. Każda z nich posiadała techniki ataku oraz obrony bronią i wręcz. Jedne sztuki walki wywodzą się od uprzywilejowanej kasty wojowników, inne zaś stworzył prosty lud. W XX wieku większość sztuk walki Wschodu i Zachodu przerodziła się w dyscypliny sportowe. Pozostałe zaś stały się ścieżkami rozwoju duchowego.
W latach 80-tych i 90-tych narodziły się turnieje Mixed Martial Arts (MMA, mieszane sztuki walki). Obecnie cieszą się one wielką popularnością na całym świecie. Niekiedy są mylnie nazywane przez laików „walkami bez reguł”, choć oczywiście, jak w każdym sporcie istnieją w nich reguły. Pojedynki typu MMA pozwalają porównać skuteczność poszczególnych sportów walki. Biorą w nich udział zarówno najlepsi parterowcy świata jak i mistrzowie stylów uderzanych.
Niniejsza praca poświęcona jest stylom walki wręcz zrodzonym na rozległych terenach Imperium Rosyjskiego. Rosja łączy w sobie elementy kultur Wschodu i Zachodu. Również rosyjskie sztuki walki posiadają wiele technik zapożyczonych z innych stylów.

PEŁEN TEKST ARTYKUŁU W PDF

Г. Юзевский и украинская кооперация Волыни

Валентин Висин

[текст первоначально опубликован в: "Nowy Prometeusz" nr 11, 
czerwiec 2018, ss. 107-128]

В первой половине 20-х годов ХХ в. происходило формирование политической, экономической и правовой системы Польского государства. Реформирование сельского хозяйства, финансов, торговли способствовало восстановлению волынской кооперативной системы, которая за годы национально-освободительной борьбы 1917–1921 гг. практически перестала существовать. Либерально-демократичное кооперативное законодательство соответствовало международным кооперативным принципам того времени и создавало условия свободного развития различным товариществам. Следует отметить, что минимизированное вмешательство государства в хозяйственные дела привело к значительному росту экономики страны. Во второй половине 20-х годов ХХ в. украинцы осознали кооперативную идею как защиту от политического и экономического давления со стороны польских властей. Кооперативная идеология сначала сблизила и потом объединила украинских кооператоров Волыни и Галичины в единой западноукраинской кооперативной организации.

ПОЛНЫЙ ТЕКСТ СТАТЬИ В PDF