Orientalistyczne Koło Młodych przy Instytucie Wschodnim w Warszawie (1929-1939)

Paweł Libera

[niniejszy tekst pierwotnie opublikowany został w: 
"Nowy Prometeusz" nr 12, grudzień 2018, ss. 129-143]

Wśród organizacji młodzieżowych okresu międzywojennego Orientalistyczne Koło Młodych nie wyróżniało się ani pod względem liczebności ani aktywności. Nie reprezentowało też żadnej partii politycznej ani określonej grupy społecznej czy zawodowej. Stowarzyszenie powstało przy Instytucie Wschodnim w Warszawie i wyróżniało się przede wszystkim wyraźnie wyznaczonym celem politycznym, którym była działalność prometejska. Podstawowym zadaniem Orientalistycznego Koła Młodych było propagowanie idei prometejskich w kręgach młodzieżowych i objęcie opieki nad najmłodszymi adeptami tego ruchu. „Prometeizm” oznaczał polityczną współpracę II Rzeczypospolitej z nierosyjskimi ludami i narodami Rosji mającą na celu doprowadzenie do odzyskania utraconej niepodległości i z tego powodu, de facto skierowaną przeciwko sowieckiemu imperium.

PEŁEN TEKST ARTYKUŁU W PDF

Prometejskie siedziby w przedwojennej Warszawie

Jarosław Zieliński

[niniejszy tekst pierwotnie opublikowany został w: 
"Nowy Prometeusz" nr 2, lipiec 2012, ss. 341-348]

Polityczne, finansowe i organizacyjne wsparcie, jakiego międzywojenne władze polskie udzielały ruchowi prometejskiemu, znajdowało odbicie w możliwościach wynajmu lokali w miejscach niekiedy prestiżowych. Najważniejsze związane z tym prądem politycznym instytucje rzadko zmieniały siedzibę, czego nie da się powiedzieć o jednej z redakcji czasopism. Poniżej znajdzie czytelnik krótką charakterystykę tych organizacji i wydawnictw oraz opisy i losy ich warszawskich siedzib.

PEŁEN TEKST ARTYKUŁU W PDF

Tatarzy polscy w ruchu prometejskim

Selim Chazbijewicz

[niniejszy tekst pierwotnie opublikowany został w:
"Nowy Prometeusz" nr 2, lipiec 2012, ss. 199-207]

Po odzyskaniu niepodległości w roku 1918 w granicach odrodzonej Rzeczypospolitej mieszkało ok. sześć tysięcy Tatarów wyznających islam. Skupieni byli przede wszystkim na terenach ówczesnych województw: wileńskiego i nowogródzkiego oraz w niewielkim stopniu w województwie wołyńskim. Według danych przedwojennego Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w roku 1925 w Polsce zamieszkiwało 5805 muzułmanów. Zorganizowani byli w 18 parafii, posiadających 16 meczetów. Obowiązki duchownych pełniło 18 imamów mających do pomocy 12 muezzinów (odpowiednik wikarego).

PEŁEN TEKST ARTYKUŁU W PDF